Wat bezielt degenen die begrip hebben voor de Palestijnse geweldsuitbarsting?

Afgelopen weekend werd het internet overspoeld met beelden van de grootste Palestijnse geweldsuitbarsting in jaren: ‘Operation Al-Aqsa Flood’. Waar Nederlandse politici massaal achter Israël zijn gaan staan na het zien van gruwelijke beelden van lijken en gewonden, lijken alleen al in Europa miljoenen mensen veel begrip¹ te hebben voor de Palestijnse kant van het verhaal. Wat bezielt deze mensen?

Prenten uit de koloniën
Toen ik die zaterdag bezig was met het voorbereiden van een toespraak over slavenopstanden in de Caraïben, volgde ik via mijn telefoon het nieuws uit Palestina op de voet. Voor mij op tafel lag een aantal boeken met afbeeldingen en ook op mijn tablet keek ik naar een historische prent. Allemaal gingen ze over geweldsuitbarstingen van slaven op Martinique, het tegenwoordige Haïti. Iedere prent bevatte een dramatisch tafereel, waarin gefrustreerde zwarte slaven zo systematisch bleken te zijn onderdrukt, dat ze in een vlaag van razernij geen oog meer leken te hebben gehad voor het geslacht of de leeftijd van hun onderdrukkers: iedereen kreeg ervanlangs.²

Vrijwel alle historische prenten die gaan over opstanden van slaven of gekoloniseerde volkeren, bevatten dezelfde componenten. Aan de ene kant zijn daar de ‘barbaarse wilden’ die met hun opstand het beeld van de Europeaan juist onderschrijven en zouden bewijzen dat ze nóg harder in toom gehouden moesten worden. Anderzijds zijn daar de ‘zielige’ blanke slachtoffers voor wie de redding te laat is. Het waren prenten die door de Europeanen van toen als schokkend werden ervaren en die veel woede en afkeer opwekten. Tegenwoordig weten we wel beter en begrijpen we heel goed dat onderdrukking en tirannie het slechte in de mens naar boven kan halen. De opstanden waren een wanhopig signaal naar de onderdrukker: genoeg is genoeg. Op den duur werden dergelijke opstanden in toenemende mate serieus genomen door denkers en beleidsmakers die pleitten voor het einde van het ongekende koloniale onrecht.

Gruwelijke beelden
Op datzelfde moment ontving ik verschillende links van tweets, waarin rechtse Nederlandse en Vlaamse politici en opiniemakers reageerden op verschrikkelijke beelden van een bloot Israëlisch lijk in een truck. Een lijk dat zoveel woede in de Palestijnen naar boven had gehaald, dat iedereen eromheen juichte en het lichaam sloeg en zelfs bespuwde.

Dat dit een gruwelijk en mensonterend beeld was, valt niet te betwisten. Maar voor wie geen flauw benul heeft van wat daar gaande is, is dit beeld inderdaad voldoende om, net als in de eerder omschreven koloniale context, te bevestigen dat Palestijnen wilde terroristensupporters zijn die inderdaad hardhandig in toom gehouden dienen te worden met bommen, soldaten en checkpoints. In deze discussie wordt het hoog tijd om te begrijpen hoe de vork écht in de steel zit en om kennis te hebben van de dagelijkse realiteit waarin Palestijnen al meer dan zeventig jaar leven.

Al sinds de komst van Europese Joden naar Palestijns grondgebied, zijn dood, verderf en ontheemding vanuit door Brits en later Amerikaans imperialisme gesteunde kolonisten, aan de orde van de dag. Iedere Palestijnse poging om daar iets tegen te doen, van vredige stakingen tot gewapend verzet, werd neergeslagen door de Britten of door hen gesteunde Zionistische terreurorganisaties die nu zijn opgenomen in het Israëlische leger. Geklaag bij de internationale gemeenschap hielp niet. Welke Europese macht kon het immers opbrengen om een volk aan te spreken dat, mede door hun toedoen, nog zo recent zoveel onrecht had ondergaan? En doordat dat volk ook nog eens bereid was Europa’s vuile klusjes op te knappen in het Midden-Oosten, hadden zij al helemaal geen drijfveer om in te grijpen.

Door het trauma van die gruwelijke oorlog, bleken die kolonisten tot elke gewelddadigheid en gruweldaad in staat te zijn om hun eigen ‘veiligheid’ te waarborgen. Dit gebeurde in een land waar een volk leefde waarvoor ze weliswaar nooit onveilig zijn geweest, maar dat niet van plan was huis en haard te verlaten om plaats te maken voor een grote Joodse staat dat de imperialistische belangen van de Geallieerden zou dienen. Het al eerder in gang gezette vestigingskolonialisme mondde na de Tweede Wereldoorlog dan ook uit in een heuse oorlog. Een oorlog die plaatsvond in een tijd waarin nog niet iedereen camera’s had om de Zionistische gruweldaden mee vast te leggen, waardoor de kolonisten middels hun sterke lobby en propagandamachine, gemakkelijk konden wegkomen met gruwelijke slachtpartijen als die bij Deir Yassin, Sabra en Shatila.

“If you’re not careful, the newspapers will have you hating the people who are being oppressed, and loving the people who are doing the oppressing.”⁴ 

Malcom X

Genoeg is genoeg
In de afgelopen decennia is ‘Israël’ sterker en stabieler geworden dan ooit tevoren en kon het overal mee wegkomen. Hoewel sociale media steeds meer gruwelbeelden onder ogen hebben weten te brengen van jongere generaties Europese niet-Al Jazeera-kijkers, blijft elitair Nederland pal achter Israël staan.

Feit is echter dat de radicaal-rechtse coalitie van Benjamin Netanyahu er al sinds eind vorig jaar alles aan doet om het leven van Palestijnen zuur te maken. Hij en zijn handlangers maken er geen geheim meer van dat er geen plaats is voor moslims of andere Arabieren in een Israël zoals zij dat voor zich zien. Het eerste kwartaal van 2023 was al het bloedigste in jaren en de toenemende apartheid maakt dat gewelddadige en zwaarbewapende joodse kolonisten, in toenemende mate vrij spel hebben gekregen om Palestijnen te terroriseren, uit hun huizen te drijven en zelfs te doden.

Het voortdurende getreiter beïnvloedt Palestijnen in alle aspecten van het leven. Van het nauwelijks leveren van drinkwater aan Palestijnen tot het volledig inperken van hun bewegingsvrijheid en van het stelselmatig oppakken en mishandelen van minderjarigen tot het doden van journalisten en het gewelddadig binnenvallen van islamitische gebedshuizen. Tegelijkertijd zorgt de kolonisatie van nieuwe stukken land door zwaarbewapende Israëliërs, die nu als burgerslachtoffers worden aangeduid omdat ze officieel niet in dienst zijn, voor meer en meer ontheemding.

De spreekwoordelijke druppel was waarschijnlijk ook dit jaar weer te vinden in Jeruzalem. Daar faciliteerde de Israëlische overheid met haar militairen de arrogante ontheiliging van islamitische gebedshuizen en de schoffering van moslims en christenen. Orthodoxe joden vierden er vorige week namelijk het loofhuttenfeest (Soekot) door andersdenkenden te bespuwen en onder leiding van zware militaire bescherming het islamitische Al-Aqsaa binnen te marcheren. Dit plaatst de keuze voor de naam Operation Al-Aqsa Flood dan ook in context.

Beelden uit de koloniën
Het is meer dan terecht dat Qatar en Saudi-Arabië al in een statement aanduidden dat ze Israël verantwoordelijk stellen voor de volledige escalatie van dit conflict. Deze geweldsuitbarsting is niet anders dan de geweldsuitbarsting van álle andere slaven of gekoloniseerde volkeren tegen hun overheersers in voormalige (vestigings)koloniën. En de verzetsstrijders die nu tekeergaan hebben veel gemeen met die van toen. Net als vaker in momenten van totale frustratie, gaat ook hier niet altijd alles even netjes en net als in de gevallen van vroeger, hadden we ook hier liever gewild dat geweld niet noodzakelijk was. Iedere dode is er een teveel – het gaat immers altijd om iemands kind. Maar helaas lijkt dit voor veel Palestijnen de enige manier om te zeggen: genoeg is genoeg. En helaas bevestigt de westerse reactie op deze bevrijdingspoging, dat Palestijnen echt geen andere optie meer hadden.

Het is dan ook precies dít punt dat we uit deze hele gebeurtenis moeten begrijpen: de Palestijnen schreeuwen om hulp. Zij willen dat wij Israël eens flink gaan aanspreken op hun wandaden. Zij willen dat wij ingrijpen. Hamas’ woordvoerder Khaled Qadomi gaf gelijk al aan dat dit een reactie is op decennia van onderdrukking en dat hij hiermee wilt bereiken dat de internationale gemeenschap eindelijk eens een einde maakt aan de Israëlische terreur tegen Palestijnen:

“We want the international community to stop atrocities in Gaza, against Palestinian people, our holy sites like Al-Aqsa. All these things are the reason behind starting this battle.”⁵

En voor die internationale gemeenschap is er geen tijd te verliezen. Israël is al begonnen met een brute vergelding en vuurt een bommendeken los op de burgers van Gaza. Nu al zijn er 300 Palestijnse doden en meer dan 1000 gewonden gevallen – meer dan welke Palestijnse ‘terrorist’ ooit van had durven dromen. De uitbarsting moeten we begrijpen zoals deze begrepen dient te worden, zonder ons te laten misleiden door het Israëlische narratief. De opstanden waren een wanhopig signaal naar de onderdrukker en zijn bondgenoten: genoeg is genoeg. En deze opstand moet serieus worden genomen door denkers en beleidsmakers, zodat we een einde kunnen maken aan dit ongekende koloniale onrecht.

Disclaimer bij artikelen over Israël
Daliel beoogt op geen enkele wijze antisemitisme of ander soort haat of fysiek/verbaal geweld tegen Joden aan te wakkeren of te legitimeren. Integendeel: systematisch en maatschappelijk antisemitisme is een Westerse uitvinding en druist in tegen de islamitische boodschap die wij uitdragen.
Tegelijkertijd deinzen wij er niet voor terug om ons uit te spreken tegen misdaden. Je uitspreken tegen onrecht is immers wél een belangrijk islamitisch principe. Daarom achten wij het onze islamitische en journalistieke plicht om op intellectueel verantwoorde wijze dergelijk politiek, sociaal-maatschappelijk of economisch onrecht aan te kaarten.