Gisteren waren we namens Daliel op de Universiteit van Amsterdam om een item te maken over de demonstraties die daar gaande waren. Tot onze spijt kwamen we er aan het einde van de avond achter dat onze geheugenkaart beschadigd is geraakt, waardoor de meeste beelden en interviews niet meer bruikbaar zijn. Maar gelukkig hebben we de verhalen nog! In de korte tijd dat we er konden rondlopen voordat de politie kwam om de demonstranten in opdracht van de UvA hardhandig uiteen te drijven, hebben we mooie gesprekken mogen voeren en zijn we interessante dingen tegengekomen. Hier een paar van onze bevindingen op een rij:
Opofferingsgezindheid
Bij de meeste demonstranten was een hoge mate van opofferingsgezindheid te zien. Dat blijkt ook wel uit de bereidwilligheid om gearresteerd te worden aan het einde van de avond. Ondanks de omstandigheden, gingen ze door met demonstreren en schreeuwden ze urenlang dezelfde leuzen. Ze gaven aan door te zullen gaan tot de UvA alle banden met Israël verbreekt. Een dame liep zelfs rond met een gebroken vinger, die ze had opgelopen tijdens het opbouwen van de barricades. Toen iemand haar aansprak om hulp te gaan zoeken, hoorden we haar antwoorden: ‘Ik heb drie kinderen gebaard, dus dit kan ik ook wel aan. Ik blijf vanavond hier!’
Antisemitisme
Op de campus kwamen we meerdere joden tegen die er rondliepen met een keppeltje. Minstens een daarvan droeg niets waaruit duidelijk werd dat hij een demonstrant was (hij droeg bijvoorbeeld geen Palestijnse sjaal of vlag). Hoewel niemand van hen op de camera wilde verschijnen, waren ze bereid om een kort praatje te maken en zeiden ze allemaal hetzelfde: wij hebben geen enkele vorm van antisemitisme ervaren tijdens deze demonstratie.
Een ‘grimmige sfeer’
Zowel buiten als binnen het afgezette gebied, was de sfeer allesbehalve grimmig. Ja, als je zenuwachtig wordt van het geschreeuw van anti-genocidale leuzen, is het voor te stellen dat dit overkomt als ‘grimmige sfeer’, maar voor het objectieve oog was er niets grimmigs te bespeuren. In tegendeel: ons viel op hoe gemoedelijk en haast broederlijk de sfeer er was voordat de politie aankwam. Het enige grimmige aan die dag moet de pro-zionistische gewelddadige aanval zijn geweest eerder die avond.
Voornamelijk niet-moslims
Opvallend was ook dat het merendeel van de demonstranten niet-islamitische Nederlanders waren. Daarom waren de beweringen dat de UvA-demonstratie allesbehalve een ‘islamistische aangelegenheid’ zou zijn en ‘niet thuis’ zou horen in Nederland – zoals veel op sociale media werd beweerd – verre van waar.
Geen hinder
Tot slot viel het ons op dat deze demonstranten, in tegenstelling tot studenten op sommige Amerikaanse campussen, géén gebied hadden afgezet waarmee ze de academische bezigheden van de UvA hinderden. Het tentenkamp was opgezet op in een klein, driehoekig gebied met daaromheen aan drie zijden grachten en ze stonden niet voor wat voor deur dan ook. Het universiteitsbestuur had het tentenkamp daarom gewoon kunnen laten staan zonder dat de demonstranten daarmee het onderwijsproces van andere studenten en docenten zouden verstoren. Dat maakt de beslissing van het universiteitsbestuur om de demonstranten hardhandig te laten verwijderen, des te kwalijker. Het was een duidelijk signaal: deze anti-genocide-demonstratie willen wij niet op onze campus hebben.
Dat deze houding zou zorgen voor juist méér weerstand onder studenten, zoals nu al te zien is, hadden ze kunnen zien aankomen, toch?
Bekijk hier enkele beelden van de demonstratie die plaatsvond op maandag 6 mei 2024.
