De draak steken met de moslimkliklijn: als cynisme het enige is dat je nog hebt

Vorige week lanceerde minister Dennis Wiersma zijn nieuwe moslimkliklijn. Nederlandse moslims reageren woedend en verschillende organisaties overwegen juridische stappen. De normale moslim vindt zijn toevlucht in een ander middel: cynische humor.

Toen ik kind was werden de achter het raam glurende oudjes die voor ieder teken van leven met de gemeente aan de lijn hingen, NSB’ers genoemd. ‘In de oorlog was het een foute geweest’ zeiden ze altijd over Henk, die ik hier gewoon bij naam noem omdat hij vast ooit hetzelfde heeft gedaan. Zo moeten we niet willen samenleven, was de insteek. Voortdurend op je hoede zijn voor hoe je je uitdrukt, was ‘iets van toen’ óf iets voor Oost-Europa. Maar zeker niet iets voor Nederland.

Voor moslims is dat echter al twintig jaar een realiteit. En nu is ook het moment aangebroken, waarop de overheid haar burgers actief aanspoort om hun islamitische medeburgers te verklikken wanneer ze iets “verkeerds” zeggen. Deze week negeerde minister Dennis Wiersma namelijk de waarschuwingen van zijn juristen en ambtenaren, door plotseling zijn antidemocratische, NSB-achtige moslimkliklijn te lanceren. De bedoeling van deze kliklijn zou zijn, om zogenaamde ‘antidemocratische (lees: islamitische, of alles waar liberaal Wiersma en de zijnen het niet mee eens zijn) ideeën’ te traceren. Op basis van dat signalement zou hij dan actie kunnen ondernemen tegen onderwijsinstellingen als moskeeën en bijlesinstituten.

Grote zorgen
Over de ongrondwettelijke aard van de kliklijn is al veel geschreven. Zo waren zijn eigen ambtenaren, de landsadvocaat en de onderwijsinspectie ertegen en wezen ze ‘hem erop dat de voorstellen hoogstwaarschijnlijk onhaalbaar, onuitvoerbaar en ongrondwettelijk zijn.’ ¹ Maar bij Nederlandse moslims, tegen wie deze kliklijn in essentie bedoeld is, is de bezorgdheid vele malen groter.

“Ikzelf zal er niet verbaasd van opkijken als hij (of andere ambtenaren) ook zelf even naar de website gaan om een melding te maken van hun volgende slachtoffer, zodat ze kunnen doen alsof er ‘zorgwekkende signalen’ zijn ‘binnengekomen’.”

Zij weten heel goed dat de overheid dit soort instrumenten in rap tempo opzet om islamitische sleutelfiguren mee onder druk te kunnen zetten wanneer zij zich kritisch uiten of niet dansen naar de pijpen van beleidsmakers. In de afgelopen twintig jaar is namelijk uit tal van zaken gebleken dat zowel lokale als landelijke overheden en instellingen, bestaande wetgeving veel te enthousiast misbruikten om moslims en islamitische organisaties selectief te dwarsbomen of te treiteren. Onschuldige moslims kwamen onterecht en zonder onderbouwing op zwarte lijsten te staan die hun levens kapot maakten. Gezinnen en ondernemingen werden financieel geterroriseerd en moskeeën en onderwijsinstellingen die ook maar op enige wijze een eigen wil trachtten te hebben, werden onterecht bespioneerd, gedemoniseerd en er werd alles aan gedaan om hun voortbestaan onmogelijk te maken.

Alleen zij die sterk genoeg waren om dit via uitputtende rechtszaken uit te vechten, konden iets van die schandalen aan het licht brengen. Maar zelfs veroordelingen van de rechters interpreteerden beleidsmakers niet als iets om zich schuldig over te voelen. In tegendeel: telkens wanneer de rechter de overheid op de vingers tikte, namen de veroordeelden een manipulatieve slachtofferrol aan om hun bevoegdheden mee uit te breiden; de huidige wetgeving zou de overheid immers verlammen in haar strijd tegen haar moslimburgers.

Voor moslims is deze kliklijn dan ook wederom een instrument om door de minister op een zwarte lijst te kunnen worden gezet. Lijsten zoals er al zoveel zijn, en waarvan niemand precies weet hoe je erop terecht kunt komen, laat staan hoe (en of) je er ooit van af komt. Lijsten waarover overheidsinstellingen ‘niet teveel kwijt kunnen’ omdat moslims dan ineens wél recht hebben op privacy of omdat de lijst zo (onderbuik)gevoelig zou zijn, dat verschaffen van informatie de ‘zaak zou kunnen verstoren’.

Met een kliklijn als deze, kan nu iedere moslim waarmee iemand van mening verschilt, op zo’n lijst terecht komen. Zo kunnen beleidsmakers als Wiersma, die het niet schuwen een misleidend beeld van de werkelijkheid te schetsen om hun wil door te drukken, een grootschalige aanval op islamitische sleutelfiguren en organisaties legitimeren. Ikzelf zal er niet verbaasd van opkijken als hij (of andere ambtenaren) ook zelf even naar de website gaan om een melding te maken van hun volgende slachtoffer, zodat ze kunnen doen alsof er ‘zorgwekkende signalen’ zijn ‘binnengekomen’.

Ludieke acties
In tijden als deze lijkt cynische en donkere humor een van de weinige middelen te zijn waarmee de normale moslimburger de situatie draaglijk maakt. Het helpt moslims de absurditeit van de situatie onderling en naar de buitenwereld duidelijk te maken. Dat de ‘buitenwereld’ dat ook zo opvangt, is dan nog maar te hopen.

Zo is ook de kliklijn de afgelopen dagen herhaaldelijk onderwerp geweest van spot op sociale media en in WhatsApp-groepen. Op ludieke wijze protesteerden honderden mensen tegen de kliklijn door melding te maken van wat in hun ogen problematisch en antidemocratisch handelen zou zijn. Dat varieerde van sarcastische klachten over buren, de VOC of het gouvernement van Nador in Marokko, tot serieuzere zaken die de minister volgens zijn eigen theorie ook zou moeten oppakken; denk aan de door sommige pastoren en Joodse instellingen als het CIDI verkondigde boodschappen.

Ook ik zal gebruik maken van de kliklijn om, zoals verreweg de meesten dat deden, niemand minder aan te geven dan minister Wiersma zelf. Ideeën verkondigen over dat de Grondwet anders in elkaar zou moeten zitten, zou niet strafbaar moeten zijn; dat is een fundamenteel grondrecht voor zowel religieuzen als liberalen. Maar regelrecht ingaan tegen bestaande grondrechten om diezelfde Grondwet zogenaamd te verdedigen, is antidemocratisch en een groot gevaar voor ‘onze manier van leven’. En dat is precies waar moslims al twintig jaar mee te maken hebben. Dat maakt mensen als Dennis Wiersma een groot gevaar voor onze democratische rechtsorde, wat voor mij weer voldoende is om hem en zijn ministerie te melden via de kliklijn van de overheid. Het voelt een beetje NSB en mijn voorouders zouden me vast hebben vervloekt (als ze de bombardementen op Arnhem hadden overleefd), maar dit soort cynische ludieke acties behoren tot de weinige middelen die we nog hebben om ons punt mee te maken.

Ook jij kunt een melding doen via deze link.

Mijn melding
Wie bent u?
Betrokkene
Bij welke organisatie vond het voorval plaats?
Het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap
Door wie?
Organisatie
Kunt u vertellen wat er is voorgevallen?
De minister en zijn opdrachtgevers uit het kabinet, zijn al jaren bezig met het schenden van de grondwettelijke vrijheden van moslims. Hun beleid druist volledig in tegen de bestaande Grondwet. Daarmee overtreden ze de democratisch verworven rechten van miljoenen burgers, zowel die van moslims als van andere denominaties. Niet alleen overtreden ze de bestaande wetten direct, ook negeren ze structureel oordelen (en veroordelingen) van de rechters én voeren ze wetgeving in die in strijd is met de geest van de Grondwet. Al met al is het ministerie al jaren een antidemocratisch orgaan dat een gevaar is voor ‘onze manier van leven’. Omdat deze antidemocratische organisatie invloed heeft op het onderwijs in Nederland, acht ik dit een relevante weg om melding te maken van de situatie.
Hoe vaak is dit voorgevallen?
Meerdere malen